Ik loop op blote voeten, bak broodjes af voor de lunch, steek ’s avonds de kaarsjes aan en schenk mijzelf met regelmaat een glaasje wijn in. Gewoon, omdat ik vind dat ik dat verdien. Een lege agenda en fulltime thuiswerken betekent een groot gebrek aan kletspraat bij de koffiemachine, gezellige borrels en feestjes. Gezelligheid die ik  indirect associeer met borrelen, veel eten en ongegeneerd snaaien. Ik trek de lade open, bestrooi een beschuitje met een onbescheiden laag hagelslag of smeer een cracker met een dikke laag smeuïge pindakaas. Tussendoor verdwijnt mijn hand in een grote zak winegum, die naast mijn laptop ligt. Goede alternatieven voor de volkoren boterham, snoeptomaatjes en paprika’s. Mijn broodtrommel en groentebakjes staan al drie maanden onaangetast in de kast. En de gezonde snacks? Die worden gewoon aangeschaft maar wandelen na een week nog nèt niet mijn koelkast uit.

Het is zaterdagochtend, het zonnetje breekt door en ik geniet van de stilte terwijl ik mijn voeten één voor één voor me op het asfalt plaats. Ik loop stevig door en kan nog nèt op tijd opzij springen. Kapotte bierflesjes liggen verspreid over het fietspad. "Klote pubers!''
Ik raap nietsvermoedend de scherven bij elkaar. NIet slim blijkt later. Het bloed vloeit uit mijn wijsvinger en besmeurt mijn hardlooptop. Ik tier opnieuw. De snelheid waarmee het bloed uit mijn vinger gutst herinnert mij er aan dat ik gisteravond minder wijn had moeten drinken. Mijn blik wordt getrokken naar een gevulde berm met nog meer afval. Ik tel drie lege zakken chips en een paar capsules lachgas. Ik vind hier werkelijk niks grappigs aan. Die pubers hebben blijkbaar schijt aan alles! Schijt aan de natuur en schijt aan de dieren die misschien wel stikken in het afval. En vooral ook schijt aan zij die hun smerige zooi moeten oprapen. 

De sokken gaan uit en ik tover mijn maatje 38 tevoorschijn. Vol trots laat ik m'n vriendin mijn ‘nieuwe’ teennagels zien, het kuurtje dat ik op advies van de pedicure ben gestart slaat aan! Het is zaterdagavond en we liggen gestrekt op haar loungebank in de achtertuin. We kletsen honderduit, drinken witte wijn en genieten van een warme zomeravond. Zij onder haar kleedje en gehuld in een dik vest, ik enkel in een shortje en hemdje. De reptiel en het zoogdier: een groter contrast bestaat er niet. Wat we wèl gemeen hebben: schimmelnagels. Van die heerlijke brokkelende oude kaas. 

“Cause I’m leavin’ on a jet plane. Don’t know when I’ll be back again…”
Het waanzinnige nummer van John Denver galmt door mijn woonkamer. Ik zing hard en vooral ongegeneerd mee, totdat de tekst ineens bij me binnenkomt. De wereld zit op slot. Het onbereikbare lonkt. In mijn gedachten is een vakantiebestemming nog nooit zo mooi geweest, maar het is verder weg dan ooit. Met mijn nieuwe baan binnen het onderwijs genoot ik stiekem al van de hoeveelheid vakantiedagen. Telde ze zorgvuldig uit en plande ze alvast in. In gedachten reisde ik dit jaar de hele wereld over. Nog geen paar maanden later blijkt datgene wat altijd zo eenvoudig leek, gewoon boeken en gaan, onmogelijk voor iedereen. Echt iedereen.  

Aan het einde van de basisopleiding aan de Schrijversacademie kreeg ik de opdracht een kort verhaal te schrijven. Een verhaal van 1200 woorden, waarin alle schrijftechnieken die we geleerd hebben samenkomen. Het onderwerp mochten we zelf kiezen maar de eis was wel dat het een conflict moest bevatten.

Lees hieronder het resultaat!

Aan het begin van de opleiding aan de Schrijversacademie, kreeg ik de opdracht om een scène te schrijven waarin het landschap essentieel is voor het verhaal. Het landschap benadrukt de emoties van de hoofdpersonen en is onmisbaar om het verhaal over te brengen.

Lees hieronder het resultaat!

Ever since I was a little kid my dream was to travel the world as a flight attendant. It’s a job that provides the possibility to travel frequently and meet new people from all over the world. When the opportunity arose, applying for this job was the only right thing to do. So I took the plunge and made a 180 degree life change. After a long and exciting selection process, a ‘new way of life’ was born. Different than you may think, the life of a flight attendant is not only about adventure, glamour, luxury or a romance with the captain. There are plenty of misconceptions and a lot of things you might not know. It’s time to bring you back to reality!