Er staat een nieuw avontuur op de planning, want deze ‘flash-packer’ gaat een roadtrip maken! Voor het Italiaanse gevoel heb ik een Fiat 500 gereserveerd. Als ik de sleutels in ontvangst neem blijkt de Fiat ‘ietsje’ groter uitgevallen dan gepland. Er blijkt alleen een Ford Kuga beschikbaar (waarvan ik mij later realiseer dat ik m’n handen mag dichtknijpen). Enthousiast over het avontuur dat gaat komen verlaat ik het verhuurstation. Mijn enthousiasme maakt al snel plaats voor lichte paniek als ik de hoofdstraat van Palermo inrijd. Mijn eerdere vermoeden wordt bevestigd. Italianen krijgen hun rijbewijs werkelijk bij een pakje boter. Ik houd mijn handen stevig in de belachelijke positie van ‘10 voor 2’. M'n ogen schieten van links naar rechts, te bang om ook maar iets over 't hoofd te zien. Dat ik als enige weggebruiker de verkeersregels wel serieus lijk te nemen blijkt in dit geval niet handig. Terwijl ik netjes voorrang verleen aan een auto van rechts, word ik links door meerdere auto’s ingehaald. Ook stoppen voor het rode verkeerslicht wordt niet gewaardeerd. De Italianen beginnen driftig op de claxon te slaan en er verschijnt een kwaaie blik in mijn achteruitkijkspiegel.
Ik
weet niet wat wijsheid is, maar besluit uiteindelijk maar mee te gaan in de Italiaanse rijstijl. Na 40 minuten laat ik de drukke stad achter me en rij ik eindelijk de snelweg op. Er gaat een golf
van opluchting door me heen en ik zet het geluid van de radio weer aan. Let's go!
Het landschap verandert al snel en het autorijden wordt steeds relaxter. Ik ben direct herkenbaar als toerist, want mijn auto is vrijwel de enige die niet is ingedeukt is of
bij elkaar wordt gehouden door tape. Rond de middag kom ik aan in San Vito Lo Capo, een badplaats ten westen van Palermo. Ik heb voor de nacht een bungalow geboekt op een camping met zwembad (!).
Dit laatste is wel een hele fijne bijkomstigheid want een beetje afkoeling is meer dan welkom! De volgende ochtend vervolg ik de route naar Zingaro Nationaal Park. Vanaf de camping is het slechts
een paar kilometer rijden maar door de hoge ligging ben ik wel even onderweg. De weg is smal, stijl en de bochten zijn scherp. In de hoop dat een eventuele tegenligger mij niet over het hoofd
ziet, toeter ik als een malle bij het naderen van iedere bocht. Als ik eenmaal boven ben realiseer ik me dat ik geen enkele tegenligger heb gezien en mijn actie compleet zinloos was. Hoe dan ook,
het voelde wel veiliger op deze manier. Zingaro Nationaal Park blijkt een prachtig natuurgebied. Ik besluit een deel van de trail te lopen (7 km) waarbij ik onderweg twee stops maak bij prachtige
strandjes. Het weer is boven verwachting en voor het eerst deze vakantie laat ik me in het fijne blauwe heldere zeewater zakken.
Vanuit Zingaro reis ik verder richting de regio Erice. Ik overnacht bij een Italiaanse familie die hun verblijf Sogno Siciliano hebben genoemd. Dit betekent letterlijk de Siciliaanse droom. Het huis ligt prachtig gelegen in een heuvelachtig gebied. De weg er naar toe is oud en in de dorpjes die ik passeer lijkt de tijd stil te hebben gestaan. Sowieso heeft hele eiland een heel authentiek karakter, totaal anders dan het vaste land. Onderweg stop ik een paar keer voor overstekende koeien en loslopende honden. Sogno Siciliano is een verblijf dat onderdeel is van Turismo Rurale, vergelijkbaar met het bekende Agriturismo. De eigenaar van het verblijf legt me uit dat zij veel producten zelf verbouwen en in deze ingrediënten in hun maaltijden verwerken. Echter, het grote verschil is dat zij niet verplicht zijn om activiteiten aan hun gasten aan te bieden wat bij agriturismo wel het geval is. Terwijl ik mij opfris duikt de eigenaresse de keuken in om uitgebreid voor mij te koken. Als voorgerecht serveert ze verschillende kleine hapjes en als hoofdgerecht een vegetarische Siciliaanse pasta: pasta Norma. Ik informeer naar het geheime recept, zodat ik in Nederland ook een poging kan doen om deze smaakvolle pasta op tafel te zetten.
Na een heel comfortabel verblijf en een uitgebreid ontbijt besluit ik het bekende stadje Erice te bezoeken. Hoe meer ik het stadje nader, hoe mistiger het wordt. Eenmaal aangekomen bij het stadje is het zwart van de toeristen, bussen en auto’s en krijg ik het ‘spaans’ benauwd. Ik heb helemaal geen zin in deze drukte, het slechte weer en een parkeerplek vinden lijkt ook onbegonnen werk. Ik volg mijn gevoel en neem dezelfde route weer naar beneden en besluit direct door te rijden naar de luchthaven van Palermo om mijn auto in te leveren. Zodra de verhuurder een vinkje zet bij ‘no new damages’ ben ik ontzettend opgelucht! Vanuit de luchthaven staat een lange treinreis gepland met als eindbestemming Catania.
De laatste dag in Catania voelt vertrouwd. Ik word opnieuw wakker in het fijne Eco hostel en vermaak me prima met ronddwalen door de fijne stad die ik al redelijk lijk te kennen. Ik trakteer mijzelf op een goede lunch bij een hele sfeervolle trattoria in de wijk San Berillo. Mijn avontuur op het Italiaanse eiland loopt vandaag ten einde. Wat een onwijze ervaring om zo’n lange tijd met ‘mijzelf’ op pad te zijn. Ik heb vooral ontzettend zitten genieten maar er zijn ook zeker momenten geweest waarbij ik mezelf moed moest inspreken. Bijvoorbeeld die keer dat ik ‘s avonds laat aankwam met de trein en met mijn backpack op m’n rug nog op zoek moest naar een hostel. Momenten dat ik behoefte had aan een leuk gesprek en het even leek alsof ik de enige toerist op het eiland was. Of de keren dat ik door het idiote verkeer manoeuvreerde met mijn huurauto en ik van de spanning zowat vergat adem te halen. Ja, natuurlijk had ik die auto maar al te graag weer ingeleverd maar ik deed het niet. Ik bleef doorzetten, omdat ik er een steevast vertrouwen in had dat het uiteindelijk wel goed zou komen. En dat kwam het ook. Iedere keer weer. Ik heb de reis exact zo gemaakt als ik zou willen en daar ben ik stiekem best wel een beetje trots op!
Arriverdeci Sicilia! Sei bellissima!
