Te voet door 't vriendelijke Palermo

Ik wandel verder en vlakbij de bekende staat Via Roma bereik ik een heel knus kronkelend straatje waar diverse hippe koffietentjes gevestigd zijn. Palermo is de grootste stad van het eiland en het leeft enorm, een totaal andere stad dan Catánia. Er is veel te zien en staat vol met mooie oude gebouwen en kerken. Ik bestel een ontbijtje, raak aan de praat met twee Nederlandse toeristen en we wisselen onze reiservaringen uit. Nadat ze vertrekken kom ik erachter dat ze naast hun eigen ook mijn rekening hebben betaald. Het is bizar om te ervaren hoe bijzonder attent en zorgzaam iedereen hier is. Geven zonder enige verwachting. Ik besluit een bezoek te brengen aan de bekendste kathedraal van Palermo en klim via een hele steile cirkelende trap naar het hoogste punt. Vanuit daar heb je een prachtig panoramisch uitzicht over de stad. Echt de moeite waard, al is het alleen maar om een paar mooie foto’s te nemen.

De rest van de middag doorkruis ik de gehele stad te voet, maak regelmatig een stop voor een kop koffie inclusief en een lokale zoette snack. Bij de laatste stop realiseer ik me dat m’n favoriete boek waarschijnlijk ergens is blijven liggen. Ik volg exact dezelfde route terug en blijk de stad al aardig te kennen. Zonder te hoeven zoeken vind ik iedere plek met gemak terug en op ieder adres stel ik dezelfde vraag. Teleurgesteld en zonder boek loop ik eind van de middag het hostel binnen. Ik besluit aan mijn andere boek te beginnen en met een grote mok thee neem ik plaats op een bankje buiten het hostel. Dan zie ik ineens mijn boek op tafel liggen, op de plek waar ik vanochtend ontbeten heb. Ik lach hardop om mijn eigen stommiteit. Ik raak aan de praat met een Duitse backpacker en samen besluiten we op zoek te gaan naar de beste pizza van Palermo. Pizzeria Frida blijkt zelfs zo goed, dat er al 20 personen in de rij staan te wachten voor een tafeltje. Onze honger is te groot en de naastgelegen Pizzaria Margò blijkt een goede tweede keus. De beste pizza eet je sowieso in Italië. De eigenaar biedt ons bij het afrekenen een glas Scropino aan, een mix van wodka, citroenijs en prosecco. Een goede afsluiter van een fijn bezoek aan het gastvrije Palermo.

Backpacken en overnachten in een hostel zijn onlosmakelijk verbonden. In een hostel ontmoet je gemakkelijk andere solo reizigers, het is relatief goedkoop maar je moet er wel wat concessies voor doen. Om mijn bed te bereiken moet ik een wankele trap trotseren omdat ik tot nu toe telkens het bovenste bed toegewezen krijg. Onder mij ligt  een ontzettend hard snurkende Italiaanse dame, die meer tijd in bed doorbrengt dan dat ze iets van Palermo ziet. Ze begint regelmatig spontaan te zingen zonder enige vorm van schaamte. Na opnieuw en gebroken nacht sta ik al vroeg op om een rondje te rennen en nieuwe energie op te doen. Bij terugkomst begin ik mijn tas in te pakken en besluit ik op zoek te gaan naar een comfortabel verblijf voor de komende nacht. Palermo is een heerlijke stad die ik inmiddels uitgebreid heb mogen ontdekken en ik kijk er naar uit om verder te reizen. Via Airbnb boek ik daarom een kamer in het nabijgelegen Cefalu. Met m’n backpack trotseer ik de regen en pak ik voor 5 euro de trein in oostelijke richting. Het netwerk van treinen is goed geregeld,  is een vrij goedkope manier van reizen en vooral heel comfortabel. Voor iemand die alleen reist daarnaast de perfecte optie om je veilig van A naar B te verplaatsen. Een uur later bereik ik het mooie Cefalu waar de zon inmiddels begint te schijnen.

Het alleen reizen is heel anders dan ik me vooraf had voorgesteld. Ik kan me eigenlijk niet eens meer indenken waarom ik de afweging moest maken om wel of niet alleen op reis te gaan. Ik had werkelijk geen idee wat ik ervan zou vinden en wat het ‘alleen zijn’ met mij zou doen. Het alleen reizen blijkt een verademing. Geen tijdsdruk, geen verwachtingen en zo fijn om exact die keuzes te maken die voor mij goed voelen. En niemand die er iets van vindt of er überhaupt iets van mag vinden. En natuurlijk breng ik soms tijd door met andere reizigers en dat is veelal gezellig, maar niet voor een al te lange tijd. Ik vind het prettig om snel weer mijn eigen plan te trekken en even niet verplicht te hoeven ‘praten’ als ik daar geen zin in heb. Ik realiseer me dat ik vanaf nu nog exact een week te gaan heb. Ik besluit van iedere dag maximaal te genieten want voordat ik het weet stap ik aan boord en zijn de ervaringen ineens herinneringen.

Ciao, tot snel!