Van ‘rush’ naar regelmaat

Ik krijg regelmatig de vraag hoe het bevalt om terug te zijn in Twente en of ik nog steeds volledig achter mijn keuze sta. Er zijn zeker momenten dat ik met een grote grijns op mijn gezicht terug denk aan een heerlijke en onbezorgde periode, waarbij er geen ruimte was voor stress en ik vooral leefde met de dag. De luxe om iedere dag op een andere plek in de wereld wakker te worden, omringd te zijn door mensen met dezelfde 'mindset' en de focus naast werken vooral lag op genieten en leuke dingen ondernemen. En de perfecte setting om in mijn vrije tijd lekker te gaan schrijven over alles wat ik meemaakte, wat was dat fijn. Huishoudelijke taken die er nauwelijks waren, omdat ik gewoonweg nooit thuis was en alles voor me werd geregeld. Het continu leven in de 'rush' was heerlijk, omdat ik niet de tijd had om bewust stil te staan bij de serieuze zaken in het leven. En ambities? Onder de collega's werd er niet echt gesproken over doorgroeien en carrière maken, want dat is echt niet waar het om draait binnen de luchtvaart. Je doet gewoon je werk en geniet!

En hoe erg ik ook genoot van alles, het blijft een totaal ‘andere’ wereld, waarbij je in het weekend weer letterlijk met beide benen in het gewone leven stapt. En juist op die momenten kwam bij mij de onrust naar boven, want de tijd leek nog nooit zo snel te gaan. Hoe onderhoud je familie en vrienden als je zo weinig thuis bent? Hoe kan je iets opbouwen als je altijd onderweg bent? Hoe ontmoet je een leuke vent als je alleen maar onder je collega's bent? Deze onrust heb ik uiteindelijk weg kunnen nemen door de keuze te maken om een fantastische periode af te sluiten en weer mijn oude leventje op te pakken. 

Op dit moment kan ik de conclusie trekken dat ik blij ben dat ik weer in het normale ritme zit en de ruimte en tijd heb om weer iets op te bouwen. Vooral de dagelijkse duik in mijn eigen bed en gebruik van mijn kledingkast en keuken is iets wat ik nog meer ben gaan waarderen. Ook merk dat ik in mijn nieuwe functie weer mentaal geprikkeld en uitgedaagd wordt, ik krijg weer mee wat er in de rest van de wereld gebeurt en heb weer voldoende tijd om te investeren in de mensen die er voor mij echt toe doen. Plannen maken, deelnemen aan leuke sportevenementen en lokale feestjes en festivals bezoeken maken mij echt een heel gelukkig mens. Maar of ik in mijn hart ooit volledig afscheid kan nemen van mijn de wereld in het blauw? Ik denk dat ik die vraag nooit volmondig met 'ja’ kan beantwoorden. Maar wat ik wel kan zeggen is dat ik mijn hart heb gevolgd en mijn droom heb waargemaakt en dat laatste ben ik nog iedere dag ontzettend dankbaar voor!