De Great Ocean Trip!

Na een aantal heerlijke dagen in Sydney vliegen we voor onze laatste stop door naar het zuidelijk gelegen Melbourne. We stappen aan boord van Quantas waar de gemiddelde Cabin Attendant bijna zijn of haar pensioenleeftijd aantikt. De service is echt prima en voor we het weten staan we alweer aan de grond. Bij aankomst worden we warm ontvangen door Jacolien, die al een tijdje in Melbourne verblijft. Het blijft bizar om aan de andere kant van de wereld uit te stappen en iemand van ‘thuis’ te zien! Vanaf het busstation wandelen we met onze backpacks richting ons hostel. Het grote contrast tussen Sydney en de stad Melbourne is direct voelbaar. Het ‘thuisgevoel’ wat we van Sydney kregen is hier nog ver te zoeken en dat komt met name doordat we bijna struikelen over de hoeveelheid zwervers die op de stoep liggen. Pijnlijk om te zien en hopelijk niet representatief voor de rest van Melbourne. In de bar van het hostel kletsen we onder het genot van een wijntje bij over alle avonturen die we hebben beleefd en de komende dagen samen gaan maken!

De volgende ochtend staan we vroeg op om onze huurauto in ontvangst te nemen. Het plan was om de Great Ocean Road in twee dagen te rijden met een gave hippie camper. Helaas blijkt dit alleen te kunnen als je hem voor meerdere dagen huurt. Natuurlijk zouden wij er het liefst een paar weken voor uittrekken maar de realiteit is dat wij slechts twee dagen mogen genieten van dit avontuur! Jacco heeft al wat voorwerk gedaan en alvast een Airbnb op de route geboekt. De afstand die we moeten afleggen hebben we alleen 'a little’ onderschat. De geboekte en betaalde overnachting blijkt veel te ver weg gelegen en we besluiten daarom de overnachting te annuleren. De naam Great Ocean Road zegt het al, het is één van de meest indrukwekkende kustroutes ter wereld. Op een uur rijden vanaf Melbourne ligt het dorpje Torquay en vanaf hier begint de prachtige route van in totaal 243 kilometer. De slingerende geasfalteerde wegen met haarscherpe bochten leiden je langs prachtige kliffen en mooie verlaten strandjes. Onderweg maken we ontzettend veel stops. De ‘12 Apostles’ is één van de bekendste en mooiste highlights op de route! Het zijn rotsformaties van kalk die uit de zee lijken op te stijgen. Grappig detail: er staan er inmiddels nog maar 8 overeind! De ‘London Bridge’ en ‘Loch Ard Gorge’ zijn ook zeker mooi om even te stoppen en ook iets minder toeristisch dan de Apostelen. Voor de lunch halen we stokbrood en snacks die we op één van de mooie verlaten stranden opeten. Op zeer korte afstand van de Twelve Apostles verblijven we in het gezellige dorpje Port Camble en dit hostel blijkt echt een hele goede keuze! Het wordt gerund door een Nederlandse familie en dit is bij het ontvangst gelijk voelbaar! Met onze eigen fles wijn en snaaierij ploffen we neer in de lounge en sluiten we onze eerste reisdag met z'n drietjes goed af!

Op dag twee rijden we de route terug richting Torquay en maken onder andere een stop in Great Otway National park om onze kans op Koala’s in het wild te spotten te vergroten. Na ruim twee weken ‘Down Under’ (en een eerder bezoek van 6 maanden) wordt het echt wel eens tijd dat we deze schattige mopjes in het echt gaan zien!! Er staan ontzettend veel eucalyptusbomen in dit gebied, maar we zien in eerste instantie vooral veel kaalgevreten bomen. Dit betekent dat er veel koala’s zijn geweest en weer met een volle buik zijn vertrokken, want eucalyptus-bladeren zijn ze dol op. Zodra we het kale eucalyptusbos zien overgaan in begroeide bomen parkeren we onze huurauto in de berm. Dikke kans dat we nu wel koala’s kunnen verwachten. En ja hoor.. daar zit er eentje! We spotten er uiteindelijk drie in totaal! Ze klemmen zich vast aan de boom en zijn vooral druk met relaxen en eten. Wat een fantastisch gezicht om ze eindelijk in het wild te spotten! Ze blijken alleen een stuk minder lief dan dat ze zich voordoen, dus verstandig om ze niet vast te houden.

Na twee hele avontuurlijke dagen hebben we nog slechts 1 dag te gaan. Jaco begeleid ons door de stad Melbourne: we drinken heerlijke koffie, bezoeken de leukste plekken die de stad te bieden heeft en sluiten onze tijd samen af met overheerlijke tapas! Terwijl wij onze tassen klaarmaken voor vertrek komt het ineens met bakken uit de lucht. Australië huilt omdat deze twee backpackers nu alweer uit dit veelte leuke land vertrekken. We zijn net wakker geworden in Melbourne en het is nu echt tijd om naar de luchthaven te gaan, voor een mega lange reis terug naar Nederland. Wat nou als we de vlucht gewoon ‘per ongeluk’ zouden missen? En de winter in Nederland zouden overslaan? We besluiten uiteindelijk toch maar ons gezonde verstand te gebruiken. Backpacks op en go!

Vanaf het moment dat we ons reis zijn gestart tot onze terugvlucht is het ‘thema’ China. Niet heel gek natuurlijk als je met een Chinese Airline vliegt. Maar wat blijft het bizar om te zien hoe zij in grote getallen afreizen naar Australië. Zelfs de horeca en winkels zijn er op afgestemd en geloof mij, dat was zeven jaar geleden echt wel anders. Tijdens onze reis ontmoeten we een aantal backpackers uit China en zij vertellen ons een leuk detail! Zodra Chinese jongeren beginnen aan High School, geven zij zichzelf een internationale naam en dan het liefst eentje die refereert aan een held. Ze ontmoeten we Tony (een stripfiguur met spierballen) en Ellis (uit de film Ellis in Wonderland). We vinden het hilarisch en leren onze eerste Chinese woordjes. Helaas onthouden we alleen hoe je iemand in het Chinees begroet: Ni Hao. Met een dikke glimlach zeggen we ‘Nie gauw’ tegen alle Chinezen die we tegenkomen en dit gelukkig enorm kunnen waarderen. Ik weet alleen niet of het onze slechte uitspraak is of dat het onze blij gezichten zijn waardoor ze teruglachen.

Na een reis van ruim 27 uur landen we op Schiphol. Voor mij voelt dit alsof ik op de terugreis nog eerst even langs ‘kantoor’ ga! Nu mijn thuis niet langer in Twente staat, staan Fleur en ik beide op een ander perron te wachten op onze trein. Het voelt raar om ineens afscheid te nemen na drie intensieve en fantastische weken samen. We zwaaien nog even snel en het is de trein tussen ons in die het zicht wegneemt. Voor dat ik er erg in heb stap ik over op de bus in Utrecht. In mijn veel te dunne zomerjasje warm ik mijzelf op aan de aanwezige kachel in de bus. Het is winter in Nederland en dat is te merken ook! Gebreide shawls, zure gezichten, dikke jassen en mopperende mensen over het koude weer. Nee, dit is zeker miet mijn lievelingsseizoen. Zondag begint mijn ‘gewone’ leventje weer en stap ik opnieuw aan boord. Ditmaal niet als passagier maar als cabinepersoneel. Ik check mijn planning voor de komende weken en zie Venetië, Bologna en Florence voorbijkomen. Ik check de weersvoorspellingen en lees 10 graden en een zonnetje. In Utrecht is het slechts 4 graden. Vandaag en morgen maar even flink doorbijten en dan op naar Italië!