Ålesund met haar mooie Sukkertoppen

Ik parkeer mijn ‘fiets’ net buiten Ålesund en begin vol goede moed aan de wandeling naar de mooie Sukkertoppen! Vanwege gebrek aan een routekaart en mobiele data op mijn telefoon, volg ik mijn inwendige kompas. Mensen die mij een beetje kennen zullen ongetwijfeld zeggen dat dit geen verstandige keuze is. Als ik het natuurgebied nader raak ik helemaal enthousiast. Ik wist dat Noorwegen een fantastisch natuur bezit, maar met al die herfstkleuren en het najaarszonnetje is het echt bizar mooi! Het kronkelende pad die ik aan het bewandelen ben is aardig vlak, waardoor ik begin te twijfelen of ik wel de juiste richting op loop. Zowel links als rechts zie ik enorme bergen, maar welke van de twee zal de Sukkertoppe zijn? Een ouder echtpaar komt mij tegemoet lopen, ik begin een praatje over mijn wandeling en ze leggen mij uit dat ik voor een klim op de Sukkertoppen wel een heel stuk uit de richting ben. Ze heten Bente en Thierry, ze kletsen honderduit en zijn zo attent om mij per auto naar de juiste plek te brengen! Onderweg krijg ik een waterval aan vragen over de ‘Royal Dutch airline’ en word ik bijgepraat over de ontdekking en de geschiedenis van de ‘Sugar Top’ door Nederlandse zeelieden. Ik bedank ze hartelijk voor de goede zorgen, beloof ze dat ik voorzichtig zal zijn en start mijn wandeling! 

Tijdens de klim passeer ik zo’n 10 mensen, allemaal locals die getraind zijn voor deze berg. Sommigen rennen letterlijk naar boven. Zelfs een oude dame met nordic walking sticks heeft er meer vaart in dan ik! Vol ongeloof staar ik ze na. En allemaal steken ze een praatje tegen mij af in het Noors. Ongelofelijk, want ik lijk alles behalve een ‘Noorse hike-ster’ met mijn donkere haar en gympen. Ik blijk de enige toerist hier en als ik standaard antwoord dat ik geen Noors spreek komt de vraag “Where are you from? “Aaaah Holland, the flat country!” Ik knik en glimlach vriendelijk terug. Klopt. Wij hebben geen bergen als deze en juist daarom kom ik hier zo graag!

Er is de afgelopen dagen enorm veel regen gevallen, wat resulteert in veel modder, gladde platteaus en valpartijen. Ik val maar liefst 4 keer, waarvan tweemaal op m’n gat in de modder. De mensen hier lachen zich rot en wat voel ik mij een domme en onhandige toerist. Ik realiseer mij ook dat het eigenlijk best onverstandig is om alleen deze berg op te gaan. Want wat ga ik doen als ik hier wel mijn enkels verstuik? Die vlucht naar Amsterdam staat over een paar uur gepland en ik zal toch echt weer fit aan boord de passagiers moeten ontvangen. Eventjes twijfel ik om hier de klim af te breken. De autist in mij spreekt dit direct tegen. Ik moet en zal naar boven! Wat is dat toch dat je perse het uiterste puntje van de berg wilt bereiken? Niet tevreden kunnen zijn met het uitzicht halverwege, dat minstens zo mooi is. Gewoon afmaken waar je aan begonnen bent! Op 315 meter hoogte bereik ik de top van de Sukkertoppen en ik geniet van een waanzinnig uitzicht over de stad Ålesund, de fjorden en de kustlijn. Ik hou echt van Noorwegen!

Na 2 uur hiken sta ik weer beneden en volg ik de geasfalteerde weg richting de plaats waarvan ik verwacht dat mijn fiets geparkeerd staat. Gelukkig laat mijn gevoel mij dit keer niet in de steek. Zodra ik weer op mijn fiets spring begint het spontaan te regenen. Helemaal voldaan en zwart van de modder trap ik de benen uit mijn lijf en fiets ik via de verbindingsbrug het stadje Ālesund tegemoet. Ineens hoor ik iemand mijn naam roepen. Het is dezelfde man die mij vanochtend naar de berg bracht en mij nu opnieuw de wegwijst naar het hotel. Het is Thierry die toevallig net op weg is voor boodschappen. Dit kan geen toeval zijn. Wat een heerlijke start van mijn werkdag!