Vriendschap voor het leven

De band tussen mij en mijn zus werd na de puberteit al een stuk beter. Maar het moment dat het echt veranderde was het moment dat ik voor zes maanden naar Turkije vertrok. Ik ging stage lopen als reisleidster in de badplaats Alanya. Nog voordat het toeristenseizoen echt was begonnen, stapte mijn zus al aan boord om haar kleine zusje een weekje te bezoeken, omdat ze haar zo miste. In hetzelfde seizoen kwam ze nog een tweede keer. Het is best gek hoe zo'n zussenband, die er altijd al wel was, toch zo'n andere betekenis kan krijgen. En al zijn we zo verschillend, we delen dezelfde groffe humor, de liefde voor lekker eten en uitgebreid koken. Het was dan ook mijn zus die mij het 'echte koken' heeft geleerd zonder pakjes en zakjes. Ze is voor mij een bron van inspiratie als ik voor vrienden een lekker gerecht op tafel wil zetten! Niet heel gek dat onze favoriete bezigheid samen bestaat uit lekker buiten de deur eten, sushi bestellen of urenlang tafelen. 

Het fijne aan een zus als vriendin is dat de band onvoorwaarderlijk is. Zussen kunnen elkaar flink de waarheid zeggen en de ruzie dezelfde dag alweer vergeten. Vriendinnen lopen misschien wel weg na een woordenwisseling en het ergste geval zie je ze daarna nooit weer. Iets wat bij zussen niet is in te denken, want een zus blijft altijd je zus. Mijn zus is naast mijn zus ook een hele goede vriendin, soms zelfs een tweede moeder, een adviseur in de liefde, mijn dokter en al het andere wat ik ben vergeten. Ze heeft mij in lastige periodes altijd 200% gesteund en ik kan echt met alles bij haar terecht. Als ik haar een week niet zie of spreek dan mis ik haar al. Sinds ruim 4 jaar ben ik ook de tante van haar twee kinderen die ze volledig aan mij toevertrouwd. En zo voel ik dat ook. Het mooie aan deze vorm van tante zijn is dat je merkt dat het 'eigen' is, omdat je karakter-trekjes van jezelf terugziet in de kinderen. Zo heeft mijn nichtje dezelfde zwak voor het delen van vieze woorden als dat ik vroeger had. Daarnaast kan ze mensen schaamteloos vertellen wat ze van ze vindt. Heerlijk vind ik dat, want ik was vroeger geen haar beter. We kunnen samen de slappe lach hebben omdat we ook qua humor op elkaar lijken. 

De band die ik met mijn zus haar kinderen heb opgebouwd is uniek. Oppassen voelt dan ook nooit als een verplichting maar echt als een feestje. Ik hoop dat mijn zus ooit hetzelfde zal ervaren als ik de kans krijg om in de rol van moeder te kruipen. Naar dat moment kan ik nu al uitkijken!