Precies 4 maanden na het verlossende bericht dat ik ben aangenomen bij de kleine blauwe, gaat de opleiding eindelijk van start. Ik zit vol gezonde spanning in de auto op weg naar Schiphol voor mn eerste trainingsdag en luister naar de radio. Edwin Evers heeft het over de 'Internationale dag van het Geluk', dat is uitgerekend vandaag. Zou het toeval zijn? Ik denk het niet. We maken kennis met onze Service Trainer, worden welkom geheten door de Directeur Cabinepersoneel en krijgen aansluitend een tour door het Bemanningscentrum op Schiphol. Ik begrijp direct wat er met een 'blauw hart' wordt bedoeld. Wat een warm welkom en wat stralen ze allemaal dezelfde trots uit. Trots omdat ze voor zo'n prachtige organisatie mogen werken.
Onze opleiding (INI) bestaat uit 13 enthousiaste dames en heren. Vanaf moment één is er een klik en dat komt mede door diezelfde gedrevenheid waarmee wij allemaal aan de opleiding beginnen. 13 verschillende personen maar wel allemaal dat gelijke unieke 'ding' waarop we zijn geselecteerd. Er wordt veel informatie uitgewisseld, iedereen is serieus en betrokken maar er wordt ook bijzonder veel gelachen in de groep.
Mijn wekker gaat iedere ochtend om 6:00 uur en om 7:00 uur trek ik de voordeur achter mij dicht. Utrecht slaapt nog grotendeels maar door het getik van mijn hakken en het rollen van m'n
trolley zijn ze gegarandeerd wakker. Ik ben totaal geen ochtendmens maar ondanks dat loop ik iedere ochtend met een enorme grijns richting m'n auto. Het is echt bijzonder wat een
uniform met een mens kan doen. Van voorbijgangers krijg ik de meest uiteenlopende reacties. Een moeder die tegen haar zoontje zegt dat zij ook altijd al stewardess had willen worden
maar het nooit is geworden omdat 'hij' te wereld kwam. Gelukkig was hij nog te jong om te snappen dat dit best een lullige opmerking is om van je eigen moeder te horen. Een vader die met zijn
kind voor op de fiets ongegeneerd naar mij schreeuwt waar de reis naar toe gaat. Mensen nemen geen blad voor hun mond. Ik kan het wel waarderen, blijf glimlachen en beloof de dame in kwestie
dat ik tot aan mijn pensioen zal blijven vliegen.
De trainingen vinden iedere dag plaats in het gebouw waar ook de sollicitatierondes plaatsvinden. Op de 2e dag van de INI lopen sollicitanten non-stop in en uit. Deze dag
herinnert mij er aan hoe spannend ik dit moment zelf ook heb ervaren. Wat is het fijn om dit nu eens vanuit een andere positie mee te maken. Weten wat zij moeten doorstaan en zelf vol trots
in je uniform toekijken. Best cru eigenlijk. Een verdwaalde sollicitant begeleid ik naar de lift en daar vraagt ze mij of ik 'die Amber' ben van het blog. Ik glunder en mijn hart maakt stiekem
een sprongetje te weten dat ook sollicitanten mijn blogs volgen en waarderen. We leren veel in de eerste trainingsweek en hebben direct twee examens, welke ik beide met positief resultaat afrond.
We hebben een ontzettend fijne Service Trainer, zonder deze topper had ik deze resultaten zeker niet gehaald! Hij kan enorm beeldend vertellen en iedereen hangt aan zijn lippen als hij je
'meeneemt aan boord'. Ik word elke dag weer blij verrast met wat er allemaal bij de functie hoort en wat er van ons verwacht wordt. Maar een klein gedeelte van de hele opleiding gaat over de
service aan boord en dan moet je natuurlijk wel weten wat je serveert. De hele galley wordt nagebootst in ons traininglokaal en alle trolleys zijn gevuld door de cateraar. Of we willen proeven?
Daar zegt niemand nee tegen. Aan het einde van de middag knappen we nog net niet uit ons uniform. Het eten aan boord van de 'kleine blauwe' is een feestje!
Op dag 5 laten we de Engelse les en Service achter ons en beginnen we aan Flight Safety. Veel mensen denken dat het na de service ophoudt maar veiligheid is het allerbelangrijkste aan boord. De
hele opleiding is in het Engels en vanaf nu moet er ook echt geblokt worden. De zaterdag is een vrije dag en daar geniet ik volop van, maar wel in mijn eentje. Door de intensieve week en
verkoudheid heb ik een stem alsof ik al jaren zware shag rook. Een dag alleen, lekker even de stad in, zonder dat ik hoef te praten is daarom bijzonder fijn!
Op zondag staat de observatievlucht gepland. Om 8:15 uur sta ik samen met een collega op het bemanningscentrum en we melden ons volgens de gebruikelijke wijze voor onze vlucht naar Stuttgart. We
ontmoeten de Captain en de Co-piloot en drinken nog snel een bakje koffie samen. Via de Security Check lopen we samen richting de Gate. De bedoeling is om samen met de passagiers te gaan
boarden, omdat we als passagiers mee gaan op de vlucht. We vliegen met een klassieke Fokker70. De Cabin Crew is al aan boord om de vlucht voor te bereiden. We luisteren aandachtig en
observeren alles wat de dames doen. Want dat is het doel van de observatievlucht: niet mee werken maar letterlijk observeren wat er allemaal gebeurd tijdens de vlucht. We zitten op de eerste
rij van de Business Class en laten ons flink in de watten leggen. Als alle passagiers aan boord zijn en alle procedures zijn afgerond, worden we uitgenodigd voor een 'high tea' in de galley. De
meiden zijn ontzettend lief en praten ons bij over alle in- en outs van het vak. De vlucht is maar kort en voor we het weten wordt de landing ingezet en nemen we weer plaats op onze stoelen. Nog
geen half uur nadat alle passagiers in Stuttgart het toestel hebben verlaten, komen de nieuwe passagiers met bestemming Amsterdam al aan boord. Ditmaal mag ik de vlucht grotendeels ervaren vanuit
het mooiste gedeelte van het toestel: de cockpit! Tussen de beide heren in neem ik plaats op de 'jumpseat' en via een headset kan ik meeluisteren tijdens de vlucht. Ik krijg
instructies wat te doen in geval van nood en leer de basiszaken van de cockpit kennen. Het is fantastisch om te zien hoe deze heren dagelijks hun werk uitvoeren op de mooiste werkplek die
bestaat. Als we op de juiste hoogte zijn wordt er koffie en ontbijt geserveerd in de cockpit. Ik kan veel vertellen over deze ervaring maar 'genieten' is de juiste omschrijving!
We raken de grond van Amsterdam en nemen afscheid van de crew en lopen als laatst het toestel uit. We horen geroep achter ons en het blijkt de enthousiaste Captain te zijn die met z'n hoofd uit
het raam van de Fokker hangt en ons veel succes wil wensen. In de Bagage Claim zien we dat het Nederlands elftal net is geland en hun trieste gezichten verraden direct wat het resultaat van de
wedstrijd was. Niet best. Ik maak een bezoek aan de medische post op Schiphol (speciaal voor personeel) voor een check i.v.m. mijn verkoudheid, heesheid en oren die inmiddels helemaal
dichtzitten. Als je gaat vliegen is het belangrijk om 100% fit te zijn en je oren te kunnen klaren. Omdat ik daar nu niet toe in staat ben, krijg ik het even benauwd. Ziek worden tijdens de
opleiding is het laatste wat ik wil. Gelukkig heb ik nog even om te herstellen, voordat ik begin aan mijn trainingsvluchten! Tot die tijd: gezonde modus aan en volop de focus op mijn
studie!
Reactie schrijven
Myrthe (maandag, 27 maart 2017 13:24)
Amber, wat staat jou dat goed!! De volgende x in Stuttgart moet je bij mij een bakje koffie doen hoor :) Veel plezier en succes met de studie!!
X Myrthe
Leoni (maandag, 27 maart 2017 14:28)
Hej topper! Wat gaaf om je verhaal te lezen zeg! Wat een gave ervaringen! Heel veel succes en tot snel schat!
Laura (maandag, 27 maart 2017 15:22)
Weer een superleuke blog, Amber! :)
Anouk (maandag, 27 maart 2017 19:59)
Heel leuk beschreven! En een super leuke foto op de trap. Leer ze vanavond en tot morgen weer! X Anouk
Laura (maandag, 27 maart 2017 20:00)
Amber, wat geweldig om dit zo met je mee te beleven! Beterschap en geniet van alles wat nog gaat komen!
Mirte (dinsdag, 28 maart 2017 02:24)
Wat super leuk om je eerste belevingen als stewardess te lezen!!! Ik zie dat je straalt, echt je job gevonden :-)! Kijk nu al uit naar de tijd dat we samen gaan vliegen! Lekker blijven genieten, het is de leukste job die er bestaat! Btw blauw staat je goed :-)! zie je volgende week xxxx
Emmelie de Wit (dinsdag, 18 april 2017 19:01)
Door jouw verhaal kan ik al helemaal niet wachten tot ik kan solliciteren! Helaas moet ik nog wachten op mijn laatste examen. Heel veel succes en vooral veel plezier!!
x Emmelie de Wit
joran joost de groot (zondag, 18 juni 2017 20:06)
Hè, blauwe engel. .
Wat een leuke verhalen allemaal. Je schrijft over een grijns in de ochtend. .Die kan ik me inbeelden. Heel veel plezier madame. Gr. x
Sabrina (dinsdag, 03 oktober 2017 18:18)
Hoi Amber,
Wat is je Blog superfijn te lezen. Ik heb gister te horen gekregen dat ik door ben naar de 1ste selectiedag en het is zo fijn om te lezen wat er een beetje van je verwacht word. Ik ga in ieder geval aan de slag met mijn engels! Ik kom op vakanties wel altijd goed uit mijn woorden maar tijdens een sollicitatiegesprek is er toch iets meer spanning.
Ik ga zeker meer van je lezen!
Liefs Sabrina
Amber (woensdag, 04 oktober 2017 11:41)
Dag Sabrina!
Bedankt voor je berichtje. Wat leuk om te horen dat je er iets aan hebt! :) Heel veel succes op de selectiedag!!