Serendipity

Mijn passie voor reizen is groot. Het is dan ook niet zo gek dat ik twee toeristische studies heb gevolgd. Mijn reisverslaving begon met bestemmingen binnen Europa en na een prachtige reis met mijn tante door Sri Lanka ben ik verkocht. Ik reis het liefst zo vaak en zo ver mogelijk. Nieuwe culturen, betoverende landschappen en zoveel moois te ontdekken. Zodra ik een voet op de magische grond van Schiphol zet, maakt mijn hart een sprongetje. Als ik aan boord stap van een vliegtuig gebeurt dat nogmaals. Ik kijk met een jaloerse blik naar de dames die het geluk hebben dat zij in zo'n unieke setting mogen werken. Het is dan ook niet verrassend dat ik altijd al graag heb willen vliegen als Cabin Attendant. Want ja, zo heet je tegenwoordig als je werkt als stewardess. Toch ben ik op dit moment met hele andere wensen bezig en lijkt de droom die ik altijd heb gehad, ver achter me te liggen. Alsof het zo moet zijn krijg ik tijdens m'n zoektocht naar nieuw geluk een berichtje van een oud studiegenoot. Ze tipt me dat de werving voor de 'kleine blauwe' weer is gestart en dat ik 'exaxt' in het plaatje pas. Ik voel de enthousiasme opkomen en hoe langer ik er over nadenk, hoe meer het klinkt als een super gave kans die ik met beide handen moet aangrijpen. Want als ik ooit nog wil gaan vliegen, dan is nu toch echt hèt moment. En als je dan de keuze hebt, dan is KLM toch wel de maatschappij waarvoor je aan de slag wilt! Dingen komen soms op je pad, terwijl je er niet bewust naar op zoek bent. Ik staar naar de letterbanner die ik een half jaar geleden heb opgehangen. 'Serendipity' staat er. En dat is nou precies wat mij nu overkomt:

'Serendipity. Finding something good without looking for it.'

Ik besluit mijzelf een week lang de tijd te geven om mijn keuze goed te overwegen en alle voor- en nadelen op een rijtje te zetten. Een week later ben ik nog steeds 200% overtuigd en verstuur ik vol overtuiging mijn sollicitatiebrief. Binnen twee dagen ontvang ik een bevestiging en de vraag om een motivatievideo in te sturen. Motiveren kan ik wel maar babbelen via een webcam blijkt toch wat onwennig. Gelukkig is mijn boodschap overtuigend genoeg want binnen een paar dagen heb ik een uitnodiging in m'n mailbox om een afspraak te plannen voor een eerste selectiedag! Mensen die mij goed kennen weten hoe gedreven ik kan zijn. Als ik ergens voor ga, dan stort ik mij er volledig op. Een persoonlijke motivatie goed op papier zetten, praktijkvoorbeelden terughalen en opschrijven en mijn engels goed bijspijkeren. Wat ben ik er druk mee in de twee weken voor m'n eerste gesprek. Noodzakelijk? Waarschijnlijk niet, maar ik wil mezelf niets kunnen verwijten als het misgaat dus 100% focus!

Tijdens de 1e selectiedag loop ik na een nachtje Haarlem uitgerust en voorbereid de wachtruimte in op Schiphol Noord, waar ik ontvangen word door zo'n 20 gestreste en gespannen dames en heren. Het lijkt wel of ik beland ben bij een auditie van Idols. Het feit dat iedereen gespannen is behalve ik, zorgt ervoor dat ik even begin te twijfelen aan mezelf. Het vele wachten en de stress van anderen werkt bovendien besmettelijk. Dames die in tranen de deur uitlopen is niet bevorderlijk voor je eigen gemoedsrust. Vandaag moet ik twee afvalrondes doorstaan maar nu eerst een voorlichting over de organisatie en wat je te wachten staat als je positief door de procedure heen rolt. Met een grote grijns luister ik aandachtig naar een ervaren Cabin Attendant die vol enthousiasme haar ervaringen deelt en met trots de organisatie toelicht. M'n hart begint sneller te kloppen. Iets diep in mijzelf geeft aan dat ik dit zo graag wil. Hier word ik blij van! Ook de nadelen van het vak worden toegelicht, maar die wegen niet op tegen al het moois wat je te wachten staat. Weer terug in de wachtruimte word ik als laatste opgeroepen voor een gesprek in het Engels. Gelukkig mag ik praten over dingen die ik graag doe: sporten en koken. Helaas blijft het niet bij oppervlakkig praten maar moet ik uitleggen hoe ik m'n lievelingsrecept bereid: risotto met buffelmozarella! De recruiter luistert aandacht, krijgt gelukkig honger van m'n uitleg en geeft mij complimenten over m'n engelse vocabulaire. Het instuderen van en paar deftige woorden heeft z'n vruchten afgeworpen! Met een handje vol overgebleven sollicitanten gaan we de laatste ronde in, een groepsgesprek met twee recruiters. Door m'n enthousiasme en m'n goede voorbereiding weet ik m'n zenuwen te onderdrukken en verloopt het gesprek vlot. Als ik na dit gesprek meeloop voor de uitslag krijg ik het verlossende bericht. "Goed gedaan, je bent door naar de volgende ronde!" Dolblij loop ik het gebouw uit. Dat ik vervolgens nog 3 uur in de file sta kan mij gestolen worden. Ik ben weer een stukje dichterbij m'n droombaan!

De laatste selectiedag is ditmaal op Schiphol Oost, iets dichterbij de plek waar 'het' allemaal gebeurt. Ik krijg zoveel energie van alles wat ik om me heen zie. Al die gebouwen van verschillende luchtvaartorganisaties en opstijgende en landende vliegtuigen op de achtergrond. Hier voel ik me thuis. In de wachtruimte wordt m'n naam opgeroepen. De recruiters zijn vriendelijk, geïnteresseerd en vragen me kort én bondig te antwoorden. Dat blijkt lastiger dan gedacht. Mijn ervaringen in de reisbranche maar ook m'n huidige werk zijn een goede voedingsbodem voor dit gesprek. De voorbeelden komen als vanzelf en voor ik het weet zijn de 35 minuten voorbij en sta ik weer buiten. Ook nu ga ik de file van 3 uur naar het oosten fluitend in, want m'n gevoel bij dit gesprek is erg positief!

De 10 werkdagen wachten op het verlossende bericht blijven me gespaard. Na slechts 3 dagen mijn brievenbus checken, loop ik de betreffende ochtend opnieuw langs m'n brievenbus. Vanaf de bovenzijde gluur ik naar binnen, waarin ik twee witte enveloppen zie liggen. Mijn voeten zijn genageld aan de grond, ik laat alles uit m'n handen vallen en maak als een gek de brievenbus open. De envelop met de magische blauwe letters scheur ik fanatiek open. Ik weet niet wat er allemaal staat maar de woorden 'proficiat' zijn voor mij alleen belangrijk! WAUW... Dit is gaaf! Ik ben compleet door het dolle heen en stuur een handjevol vrienden een selfie van mijn grote grijns en de mooiste brief die ik ooit heb mogen ontvangen. Vervolgens bel ik mijn ouders en ik kan alleen maar lachen. Ik ben echt letterlijk 'in de wolken!

'Say yes to new adventures!'